Niet eens een ezel

De ezel komt wat later.
Gisteren een welverdiende 2e vrije dag gehad. Was net op tijd wakker om nog te kunnen ontbijten. Daarna lekker rustig koffie (meegenomen vanuit Nederland) gedronken en wakker geworden. Rond een uur of 10 was het nog lekker (onder de 30 graden) en ben ik naar het dorp gelopen. Dit keer helemaal tot het einde en daar was een hele grote winkel (oftwel een grote overkapping) en daar heb ik zelf maar een trekker gekocht;. 157 Baht, ongeveer 4 euro, en blij dat ik er mee was.
Misschien had ik beter mn paraplu mee kunnen nemen, want op de terugweg begon het te druppelen. Na de lunch heb ik een kleine donatie gedaan voor de beren om honing te kopen. Op maandag hadden ze honingraat als verrijking gekregen en daar waren ze zo blij mee, gewoon niet te geloven.
Ik vind WTTF (ondanks de lange dagen en het harde werk) een heel goed project. Ook doordat we maandag Edwin, de oprichter, hebben horen spreken en zijn bezieling te horen. Hier waren ze blij met het extraatje.
De rest van mijn vrije dag heb ik alleen nog wat gewassen (duurt iets langer dan vorige keer, want er zijn even een paar regendagen) en verder nada ...
Vandaag weer begonnen met werk:Quarantaine en helaas wel 3 keer mn hoofd aan een metalen stang gestoten. 1 keer links van het gebouw en 2 keer aan de rechterkant. Daar is de ezel. Ben een uurtje eerder gestopt, want in de middag kwam de drumband langs (maw begon de hoofdpijn). Nee geen hersenschudding, alleen kan niet meer fronsen, is erg gevoelig. We zien morgen wel hoe het gaat. Nog ruim een week en hopenlijk volgende week dinsdag en zaterdag vrij. Voor een volgende keer zal ik wat beter voorbereid zijn.